Una guía rápida y resumida en 5 pasos para instalar una radio virtual para estar al aire en 5 minutos usando software libre. ¡Y todo con software libre (y gratuito)!

ATENCIÓN: Para quienes prefieran tomarse el proceso con más calma, pensando con tranquilidad en los contenidos (algo que aconsejamos si quieren tener cierto impacto) y conociendo todas las alternativas para la transmisión en línea, les recomendamos este curso virtual, libre, abierto y gratuito.

1. EQUIPOS

Para empezar con una radio online con una computadora es más que suficiente. Sobre todo si, principalmente, vas a transmitir música. Y para hablar puedes usar el micrófono integrado.

Si aspiras a producir un programa de radio, es decir, que hablen un par de personas y mezclar los diálogos con canciones es recomendable invertir en una pequeña consola o, mucho mejor, una tarjeta externa de sonido USB. En ambos casos la inversión será de entre 100 y 150 $USD; aunque insistimos, no es obligatorio. En relación precio/calidad Behringer es una buena opción. Por ejemplo, la consola Q802USB o la interfaz UMC202HD. En una categoría superior, aunque dentro de estos mismos presupuestos, podemos encontrar PreSonus AudioBox o M-Audio Air 192.

2. SERVIDOR DE STREAMING

El proceso técnico para transmitir radio en línea consiste en conectarte desde una computadora (o celular) a un servidor de streaming al que se le envía la señal de audio. Quienes quieran escucharnos se conectarán a ese servidor que les enviará el audio a través de un reproductor que coloques en tu página web o blog.

Hay muchas plataformas comerciales que ofrecen el servicio de streaming gratuito. Son empresas que intentan captar clientes regalando planes freemium para luego intentar venderles el paquete premium. Sin embargo, son una buena alternativa para comenzar.

Plataforma	Software	Características	Reproductor
Listen2MyRadio	Icecast / Shoutcast	5.000 oyentes	Usa tu propio player / No https propia
MyRadioStream	Shoutcast	200 oyentes / 128 kbps	Obliga a usar su player
Caster FM	Icecast	400 oyentes / 128 kbps	Obliga a usar su player

De estas tres, que son las más conocidas, recomendamos la última. Caster FM tiene un reproductor propio que insertas en tu web y funciona en todos los navegadores. Explicamos estos detalles en el punto número 5.

También hay proyectos que no tienen fines comerciales y apoyan a organizaciones sociales y radios comunitarias. Puedes consultar más instituciones aliadas que ofrecen servicios web libres aquí.

Si tu emprendimiento es personal o comercial, te recomendamos cualquiera de los servicios comerciales de la primera tabla pero no estos. Estas cuentas tienen un objetivo comunitario y social, y requieren de un gran esfuerzo voluntario económico y humano para que se mantengan, por lo que es mejor que se destinen a organizaciones que realmente los necesitan. Recuerda que detrás de estas plataformas no hay empresas, sino personas que dedican su tiempo libre para que funcionen por lo que si puedes colaborar, ¡genial! Recuerda que “libre” no es sinónimo de “gratis” o “sin costo”.

Aquí tienes una comparativa más amplia sobre servicios de streaming.

Plataforma	Software	Características	Reproductor
Yanapak	Icecast	Protocolo seguro https	Usa tu propio player
Giss TV	Icecast	Protocolo seguro https	Usa tu propio player
Espora	Icecast	Sin información	Usa tu propio player

3. SOFTWARE

Una vez que te has registrado en cualquiera de estas plataformas recibirás los datos de acceso al servidor para iniciar la transmisión: una dirección IP y un puerto; una contraseña, si es Shoutcast (software privativo); y, además, un punto de montaje y un usuario si es Icecast (software libre).

Para conectar con ese servidor de streaming y enviarle el audio necesitas un “transmisor”. En este caso, es un software que toma lo que suena en la tarjeta de sonido, lo codifica y lo envía al servidor. Recomendamos Butt, es libre, sencillo de usar, multiplataforma –tiene versiones para Windows, MacOs y GNU/Linux– y gratuito, aunque el desarrollador acepta donaciones.

Otro programa recomendable es Mixxx, un reproductor tipo DJ con el que puedes enviar directamente el streaming sin necesidad de otro software. Si quieres automatizar la programación recomendamos G-Radio (sólo disponible para GNU/Linux) que también se conecta directamente con tu servidor de streaming.Si usas la distribución libre para radios comunitarias GNU/Linux EterTICs todos estos programas ya vienen preinstalados.

Y para transmitir desde celulares Android Cool Mic. [Aquí tienes una tabla con más software con el que transmitir online].

Después de instalar cualquiera de estos programas deberás configurarlo con los datos que te ha enviado el proveedor de servicios.

4. CONFIGURAR LA TARJETA DE AUDIO Y EL SOFTWARE

Este paso dependerá mucho de los equipos y el sistema operativo que estés usando. Pero al software de transmisión deberás indicarle que señal transmitir y para eso requieren realizar algunas configuraciones en la tarjeta de sonido.

Si sólo tienes una computadora y quieres mezclar la música y la voz necesitarás configurar la tarjeta e indicarle a Butt que tome la señal del “Monitor de audio” (en Windows era “Mezcla estéreo”, quizás en las últimas versiones ha cambiado, tendrás que buscar en Internet cómo hacerlo ya que no trabajamos sistemas operativos privativos. También puedes probar con Voicemeeter, es gratis pero no libre).

Para optimizar la configuración del sonido y sacarle el máximo rendimiento en GNU/Linux puedes usar Jack, un potente motor para gestionar el audio. Nuestros compañeros de la Red de Radios Comunitarias y Software Libre Pablo López y Luis Salazar te explican en estos tutoriales “Como montar una radio tradicional y online con o sin consola en EterTICs GNU/Linux” y “Configurar JACK y realizar Streaming con Butt en GnuEterTics”.

Una vez que tenemos configurada la tarjeta de sonido, comenzamos a emitir.

5. UN REPRODUCTOR PARA QUE TE ESCUCHEN

Para que la audiencia se conecte a tu radio siempre puedes ofrecerle la URL del streaming, compuesta por la IP:puerto/punto_de_montaje. Al abrirla en cualquier navegador escucharán automáticamente la radio.

Pero siempre es más cómodo para la audiencia colocar un reproductor en la página web o blog de la radio, en el que dar play y escuchar.

Es importante saber que muchas de estas plataformas gratuitas no permiten colocar reproductores propios, sino que obligan a los oyentes a escuchar en una página propia en la que publicitan sus servicios. Otros ofrecen un reproductor propio con un código “embed” para insertar en la web. Actualmente son una buena opción porque Chrome desde la versión 80 no permite insertar reproductores con streaming que no sea seguro (bajo protocolo https://).

Para las cuentas que sí lo permiten, puedes colocar un sencillo reproductor HTML5 con el siguiente ejemplo (cambia con tu propia URL). Y en este tutorial explicamos cómo sumar el título de las canciones que están sonando.

<audio controls autoplay preload="none" src="http://XXX.XXX.XXX.XXX:XXXX/tu-punto-de-montaje"></audio>

Si tienes un blog en WordPress o quieres configurar el reproductor de otra forma aquí tienes un detallado tutorial sobre los reproductores HTML5 para radios en línea. También puedes usar Muses Audio Player.

¿Dudas y preguntas? ¡Escríbenos! O comparte tu experiencia en los comentarios.

Desde que publicamos el tutorial sobre cómo instalar una radio en línea con un reproductor propio en HTML5, recibimos varias solicitudes sobre cómo incluir en el reproductor el título de la canción que está sonando en la radio. ¡Aquí tienes una posible solución para implementar aún sin saber mucho de programación web!

1. Pasos previos y requisitos

Es importante aclarar que, para que este título aparezca, cada tema debe tener la metadata correspondiente (metatags ID3). Son esas meta-etiquetas internas que tiene el archivo de audio (que no se escuchan) que indican al reproductor el título de la canción, artista que la interpreta, género, etc.

Los editores de audio como Audacity, al guardar el archivo, ofrecen la posibilidad de completarlas. Para editarlas puedes usar KID3, una aplicación -que viene instalada por defecto en Etertics GNU/Linux– que nos permite hacerlo fácilmente y en bloque para los archivos generales, tal como explica Pablo López en este titurial. Hay otras alternativas como EasyTag o MusicBrainz Picard.

El reproductor sirve en estos casos:

• Un streaming que tenga instalado en el servidor Icecast, no para los que usan Shoutcast.
• Un radio en línea que tenga un servidor propio, no para servicios gratuitos como Zeno, Listen2MyRadio o similares.
• Es necesario que el servidor funcione bajo protocolo seguro https, suele fallar en los que no tienen la “s” (http).
• Debe tener accesibles los datos a través de un archivo json (la mayoría tiene activada esta opción, de lo contrario habla con el adminsitrador).
• El script está programado en javascript. Debes asegurarte de que tu sitio web permite este tipo de lenguaje.
• Tienes que contar con persmisos de administración de tu página web y algunos conocimientos sobre HTML como, por ejemplo, saber colocar bloques HTML en tu CMS (WordPress, Drupal, o el que uses).

2. Comprobaciones

1.1. Ubica la dirección del streaming de tu radio

La dirección del streaming es la URL de transmisión. Si ya tienes un reproductor, es la dirección https configurada para el streaming. Esta dirección varía mucho en función de cómo esté configurado el servidor de streaming. Para confirmar que es correcta pega esa URL en un navegador y comprueba que se escucha la transmisión.

Por ejemplo: https://radios.liberaturadio.org/luisbeltran

O este otro: https://giss.tv:667/LaGaboneta.mp3 (La diferencia entre un reproductor y otro es el navegador. El de arriba es el nativo de Chrome y este de aquí abajo es el de Firefox).

1.2. Verifica que la página de datos del servidor está activa

Se conoce como server_status y, en principio, debería funcionar en todos los servidores Icecast. Sólo necesitas sustituir en la dirección anterior el punto de montaje de tu radio por status-json.xsl y pegarlo en el navegador.

En nuestro primer ejemplo sería: https://radios.liberaturadio.org/status-json.xsl

Y en el segundo: https://giss.tv:667/status-json.xsl

Esto mostrará todos los puntos de montaje disponibles en esa instancia, es decir, todas las radios en línea (streamings) existentes en el servidor. Si ves algo parecido a la imagen de aquí abajo significa que el archivo está disponible y puedes continuar (en Chrome se verá similar pero sin colores).

3. Código

Ahora sólo tienes que pegar el código javascrip de aquí abajo en tu página web para visualizar el reproductor. Si es WordPress utiliza un “bloque HTML”.

En este ejemplo estamos colocando un reproductor sencillo. Si quieres algo más elaborado en el que cambiar colores o incluir el logo de la emisora, consulta este manual.

Código a copiar. En la línea const streamUrl = 'https://radios.liberaturadio.org/luisbeltran'; tendrás que remplazar la URL https://radios.liberaturadio.org/luisbeltran con tu dirección de streaming. Recuerda no borrar las comillas ni el punto y coma.

    <!-- Este es el reproductor de audio genérico que toma la URL del streaming por javascript -->

   <audio id="audioPlayer" controls>
        <source id="audioSource" type="audio/mpeg">
        Tu navegador no soporta el elemento de audio.
    </audio>
   
    <!-- Aquí se mostrará la canción que está sonando -->
    <div id="currentSong">Cargando información...</div>

    
   <script type="text/javascript">

            // Coloca aquí la URL de tu streaming, comprueba si pegas esa URL en un navegador la transmisión se escucha. No borres las comillas o el punto y coma final.
            const streamUrl = 'https://radios.liberaturadio.org/luisbeltran';


            async function fetchStreamInfo(streamUrl) {
                const url = new URL(streamUrl); // Extrae de la URL del streaming las disntitas partes
                const streamMount = url.pathname.split('/').pop(); // Obtener el punto de montaje
                const statusUrl = `${url.protocol}//${url.host}/status-json.xsl`; // Construye la URL del status-json

                try {
                        const response = await fetch(statusUrl);
                        if (!response.ok) throw new Error('Error en la red');

                        let data;

                        // Comprueba que el JSON existe
                        try {
                                data = await response.json(); // Para servidores con múltiples streams
                        } catch {
                                const text = await response.text(); // Para servidores con un único stream
                                data = JSON.parse(text);
                        }

                        // Verifica la estructura de datos
                        let stream;
                        if (data.icestats && Array.isArray(data.icestats.source)) {
                                // Para múltiples streams busca el correcto identificando el punto de montaje en el campo "listenurl"
                                stream = data.icestats.source.find(s => s.listenurl.includes(streamMount));
                        } else if (data.icestats.source) {
                                // Para servidores con un único stream la estructura json es diferente
                                stream = data.icestats.source;
                        } else {
                                throw new Error('Estructura de datos inesperada: ' + JSON.stringify(data));
                        }

                        // Mostramos la información del stream
                        const title = stream.title || 'Sin título';
                       
                        // El texto previo al título de la canción se puede modificar o eliminar, por defecto "Sonando:"
                        document.getElementById('currentSong').innerText = 'Sonando: ' + title;

                } catch (error) {
                        console.error('Error al obtener la información del stream:', error);
                        document.getElementById('currentSong').innerText = 'Error al cargar la información: ' + error.message;
                }
            }

            function setUpPlayer(streamUrl) {
                    document.getElementById('audioSource').src = streamUrl;
                    document.getElementById('audioPlayer').load();
                    fetchStreamInfo(streamUrl); // Llama a la función con la URL del stream
            }

            // Configuramos finalmente el reproductor
            setUpPlayer(streamUrl);
    
    </script>

4. Otros tutoriales

Quizás te pueden interesar estos artículos sobre radio en línea donde puedes aprender cómo instalar una radio en línea en 5 minutos o adaptar el reproductos con tu propia imagen.

Η Κομμούνα της Στράντζας και ο Μιχαήλ Γκερντζίκοφ

Του Γιάβορ Ταρίνσκι

Στις 26 Ιανουαρίου του 1877, γεννιέται ο Βούλγαρος αναρχικός Μιχαήλ Γκερντζίκοφ, ιδρυτής της Κεντρικής Επαναστατικής Μακεδονικής Επιτροπής και μέλος της Εσωτερικής Μακεδονικής Αδριανουπολίτικης Επαναστατικής Οργάνωσης (αργότερα ΕΜΕΟ ή ВМРО). Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του μακεδονικού απελευθερωτικoύ αγώνα του 19ου-20ού αιώνα. Κορυφαία στιγμή της δραστηριότητάς του αποτελεί η ενεργός συμμετοχή του στην ίδρυση της Κομμούνας της Στράντζας, γνωστής επίσης και ως Δημοκρατία της Στράντζας. Πρόκειται για άλλο ένα κομμάτι της βαλκανικής ιστορίας το οποίο θάβεται από την επίσημη ιστοριογραφία. Είναι άλλο ένα στιγμιότυπο από την ιστορία των από-τα-κάτω, όπως η άγνωστη περίπτωση του νησιού Άντα Καλέ. Τέτοιες στιγμές της ιστορίας είναι σημαντικές ώστε να μπορέσουμε να ξαναφανταστούμε τα Βαλκάνια, όχι ως το σημερινό προπύργιο των εθνικισμών και του σοβινισμού, αλλά ως μια δυνατότητα ειρηνικής και αλληλέγγυας συνύπαρξης.

Η Κομμούνα της Στράντζας υπήρξε ένα βραχύβιο πείραμα, με ξεκάθαρα ελευθεριακά χαρακτηριστικά, στο εν λόγω βουνό που βρίσκεται στη σημερινή νοτιοανατολική Βουλγαρία και στο ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας. Η δημιουργία της ανακηρύχθηκε στα μέσα Αυγούστου του 1903, εν μέσω της εξέγερσης του Ίλιντεν –ενός αυτονομιστικού αγροτικού ξεσηκωμού ενάντια στην οθωμανική διοίκηση και υπέρ μιας αυτόνομης πολυεθνικής Μακεδονίας–, από αντάρτες της Εσωτερικής Μακεδονικής Αδριανουπολίτικης Επαναστατικής Οργάνωσης, της οποίας τότε διοικητής είναι ο μεγάλος και σπουδαίος αναρχικός Μιχαήλ Γκερντζίκοφ. Η Κομμούνα αυτή περιλάμβανε τις πόλεις Βασιλικό, Αγαθούπολη καθώς και άλλους μικρότερους οικισμούς και χωριά στο βουνό Στράντζα.

Έπειτα από μία σειρά επιτυχημένων μαζικών τοπικών εξεγέρσεων, υποστηριζόμενων από αντάρτικες ενέργειες, μεγάλο τμήμα της ανατολικής Θράκης βρίσκεται υπό τον έλεγχο των ανταρτών του Γκερντζίκοφ.

Γύρω από την ορεινή περιοχή της Στράντζας και για τρεις εβδομάδες ο κόσμος γιορτάζει.

Ιδρύεται μια νέα κοινότητα, βασισμένη στις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, της αδελφοσύνης. Όλα τα ζητήματα σε πόλεις και χωριά φέρονται σε λαϊκές ψηφοφορίες και οι παλιές διαμάχες μεταξύ των ντόπιων βουλγαρικών και ελληνικών πληθυσμών έχουν μείνει πίσω. Καίγονται τα όλα φορολογικά μητρώα. Για περισσότερο από 20 ημέρες η Κομμούνα της Στράντζας λειτουργεί με έναν εντελώς ελευθεριακό τρόπο, με την απουσία κάθε είδους κρατικής εξουσίας.

Αυτό γίνεται εμφανές και από τη στρατιωτική δομή των ανταρτών. Το ηγετικό της όργανο δεν είναι κάποιου είδους στρατιωτικό αρχηγείο, αλλά το «Κύριο Συντονιστικό Μαχητικό Σώμα». Με αυτόν τον τρόπο, οι αντάρτες υποδεικνύουν δύο πράγματα –ότι αυτό το όργανο έχει μόνο προσωρινό χαρακτήρα (δηλαδή όσο διαρκούν οι μάχες) και δεύτερον, ότι έχει καθαρά συντονιστικό ρόλο στην επανάσταση. Ο Χρίστο Στογιάνοφ, μαθητής του Γκερντζίκοφ, αναφέρει πως οι αντάρτες δεν το ονόμασαν «αρχηγείο» γιατί δεν ήθελαν να «βρομάει» μιλιταρισμό.[1]

Ένα ελευθεριακό στοιχείο της εξέγερσης αυτής είναι το ότι δεν τίθεται ποτέ ζήτημα συγκεντρωτισμού της εξουσίας. Οι άνθρωποι των απελευθερωμένων οικισμών δημιουργούν συμβούλια/επιτροπές αντί της εκλογής δημάρχων/αντιπροσώπων. Ο ρόλος των πρώτων είναι να συντονίζουν, ενώ των δεύτερων να κυβερνούν. Αυτά τα συμβούλια και οι επιτροπές λειτουργούν υπό τον έλεγχο του επαναστατημένου λαού, καθώς η πραγματική εξουσία έχει ανακτηθεί από αυτόν.

Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ της στάσης του Γκερντζίκοφ για τη ριζική ενδυνάμωση του λαού και του μαχνοβίτικου κινήματος στην Ουκρανία που ξεσπά 15 χρόνια μετά. Και οι δύο βλέπουν τον ρόλο των ανταρτών τους ως υποστηρικτικό και προσωρινό. Το ζήτημα της δημόσιας διοίκησης επαφίεται στα συμβούλια των τοπικών πληθυσμών. Σε ένα από τα κάλεσματά τους [2], οι μαχνοβίτες γράφουν ότι «Ο επαναστατικός-εξεγερτικός στρατός στοχεύει στο να βοηθήσει τους αγρότες και τους εργάτες […] μην επεμβαίνοντας στην πολιτική ζωή […] (και) καλεί τους εργάτες στην πόλη και στα περίχωρά της να προχωρήσουν στην αυτοοργάνωση […]»

Όσον αφορά τον τρόπο αναδιανομής της Κομμούνας της Στράντζας, ο Γκερντζίκοφ, αφού περιέγραψε τις πρώτες στρατιωτικές νίκες της εξέγερσης, γράφει: «Αρχίσαμε να οργανωνόμαστε εσωτερικά με κάποιο τρόπο… Ο πληθυσμός ήταν χαρούμενος, στα χωριά οι άνθρωποι γιόρταζαν. Δεν υπήρχε “δικό μου-δικό σου”: στα δάση είχαμε ετοιμάσει αποθήκες. Όλες οι σοδειές συγκεντρώνονταν σε αυτά τα κοινά κτίρια. Και τα βοοειδή ήταν πλέον κοινά… Γράψαμε μια ανακοίνωση στα ελληνικά, στην οποία δηλώναμε ότι δεν πολεμάμε για να αποκαταστήσουμε το βουλγαρικό βασίλειο και να καταλάβουμε εδάφη, αλλά μόνο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ότι οι Έλληνες χρειάζονται επίσης αυτά, ας μας στηρίξουν ηθικά και υλικά…»[3]

Στα απομνημονεύματά του [4] ο Γκερντζίκοφ θυμάται ένα συγκεκριμένο παράδειγμα απαλλοτρίωσης και αναδιανομής αγαθών: στην πόλη Αγαθούπολη υπήρχε ένα εργοστάσιο αλατιού, όπου εκείνη την εποχή αποθηκεύονταν πάνω από 200.000 κιλά αλάτι. Τα χωριά της περιοχής ήταν φτωχά και είχαν ανάγκη από αλάτι, και έτσι ο Γκερτζίκοφ και οι αντάρτες του εισέβαλαν στο εργοστάσιο και το άφησαν ανοιχτό για να πάρουν οι χωρικοί το αλάτι και να το μοιράσουν οι ίδιοι.

Η Κομμούνα της Στράντζας λειτούργησε από την αρχή της εξέγερσης και έως τα τέλη Αυγούστου 1903, όταν το τεράστιο κύμα του οθωμανικού στρατού αποτελούμενο από 40.000 στρατιώτες –καλά οπλισμένο με πεζικό, ιππικό και πυροβολικό– συντρίβει την αντίσταση του ντόπιου πληθυσμού.

Ο Γκερντζίκοφ, και κάποιοι από τους αντάρτες του, καταφέρνουν να διαφύγουν στη Βουλγαρία. Εκεί ο αναρχικός θα συνεχίσει να προπαγανδίζει τις ιδέες του μέσα από εφημερίδες που θα εκδώσει όπως η «Ελεύθερη Κοινωνία», η «Αντιεξουσία» και άλλες. Το 1910, ο Γκερντζίκοφ μαζί με έναν άλλο αναρχικό –τον Πάβελ Ντελιράντεφ– θα γράψουν την αντιμιλιταριστική μπροσούρα «Πόλεμος ή Επανάσταση». Το 1912 θα ηγηθεί και πάλι μιας αντάρτικης ομάδας στην περιοχή της Στράντζας, αυτή τη φορά κατά τη διάρκεια του Βαλκανικού Πολέμου. Αργότερα, το 1919, θα είναι μεταξύ των συνιδρυτών της Ομοσπονδίας Αναρχοκομμουνιστών στη Βουλγαρία.

Μετά την εγκαθίδρυση του μοναρχοφασιστικού πραξικοπήματος το 1923, αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα και να ζήσει στο Βελιγράδι, στη Βιέννη και στο Βερολίνο. Με την αλλαγή καθεστώτος στις 9 Σεπτεμβρίου 1944, ο Γκερτζίκοφ επιστρέφει στη Βουλγαρία και καλεί τους συντρόφους του να υποστηρίξουν το νέο σοσιαλιστικό σύστημα, μόνο για να απογοητευτεί πολύ σύντομα από αυτό και να ανακαλέσει την υποστήριξή του. Το 1947, μάλιστα, θα αρνηθεί κατηγορηματικά να προταθεί ο ίδιος από το καθεστώς για απονομή βραβείου για τη συμμετοχή του στην εξέγερση του Ίλιντεν.[5] Θεωρεί ανήθικο να βραβευτεί από μια εξουσία που κρατά τους συντρόφους του αναρχικούς υπό κράτηση. Η αποφυλάκισή τους θα ήταν η καλύτερη ανταμοιβή για αυτόν. Θα πεθάνει σε βαθιά γεράματα το 1947 στην πόλη της Σόφιας.

[1] http://www.savanne.ch/svoboda/anarchy/history/IlindPreobr.html

[2] „Към цялото трудещо се население на град Александровск и околността му“, 7 октомври 1919 г.

[3] http://www.savanne.ch/svoboda/anarchy/history/IlindPreobr.html

[4] http://macedonia.kroraina.com/ilpr1968/ilpr1968_5.html

[5] http://macedonia.kroraina.com/giliev/mg/mg_predg.htm

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Георги Хаджиев: Националното освобождение и безвластният федерализъм (София: Артиздат-5, 1992).

Михаил Герджиков: “Въ Македония и Одринско: Спомени на Михаилъ Герджиковъ” в Материяли за историята на македонското освободително движение, книга IX (София: Македонски Наученъ Институтъ, 1927).

Христо Силянов: Спомени от Странджа. Бележки по Преображенското въстание в Одринско — 1903 г. (София: Полиграфи а.д., 1934).

Надежда Недкова, Евдокия Петрова (съст.): Михаил Γерджиков и подвигът на тракийци 1903 г. (София: Университетско издателство „Св. Климент Охридски“, 2002).

https://www.aftoleksi.gr/2022/01/26/kommoyna-tis-strantzas-o-michail-gkerntzikof/?fbclid=IwAR2sEIB08s6Q5yDVznqqPkLtBlEWHvJc1KO4h3QlJ7f9tnL3n6Odd49zuyU

Τη νύχτα της 27ης προς την 28η Ιουνίου ξέσπασαν επεισόδια στην πόλη της Ναντέρ, με σκοπό καταγγείλουν μια ακόμη δολοφονία από αστυνομικό.

Το όνομά του ήταν Naël και ήταν 17 ετών. Ο Naël δολοφονήθηκε στις 27 Ιουνίου 2023 μέσα στο αυτοκίνητό του, όταν αστυνομικός τον πυροβόλησε από κοντινή απόσταση, επειδή εκείνος αρνήθηκε να συμμορφωθεί. Βρισκόταν σε λωρίδα λεωφορείου και προσπάθησε να διαφύγει, αφού η ζωή του απειλούταν από τον αστυνομικό, ο οποίος τον σημάδευε ήδη με το όπλο του.

Η αστυνομία υιοθέτησε αμέσως την εκδοχή ότι το αυτοκίνητο εμβόλισε την αστυνομία, ενώ τα μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να αναφερθούν στο ποινικό μητρώο του θύματος. Ωστόσο, το βίντεο της σκηνής δείχνει ότι οι αστυνομικοί βρίσκονται στην πλευρά του αυτοκινήτου, το οποίο αρχικά ήταν ακίνητο. Επομένως, η ζωή τους δεν απειλήθηκε σε καμία στιγμή.

Η λογική είναι συχνά η ίδια, καθώς επαναλαμβάνονται αυτές οι υποθέσεις. Σκοπός είναι να δείξουν ότι το θύμα ήταν κακός άνθρωπος, “παραβάτης” ή όχι πολύ “κοινωνικά ενταγμένος”. Από τη μία πλευρά, τα ΜΜΕ μεταδίδουν αυτές τις πληροφορίες χωρίς να τις ελέγχουν και συχνά πρόκειται για ψέματα ή υπερβολές. Δεύτερον, και πιο σημαντικό, ακόμη και αν τα γεγονότα ήταν αληθινά, αυτό δε δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τη δολοφονία, ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ελαφρυντικό για την πρόθεση πρόκλησης θανάτου. Ο μοναδικός σκοπός αυτής της αφήγησης είναι να καθιερώσει και να εξομαλύνει κοινωνικά την ατιμωρησία της αστυνομίας σε περιπτώσεις ρατσιστικών εγκλημάτων.

Ξανά και ξανά, χωρίς την παρουσία ενός βίντεο, ο λόγος των θυμάτων είναι άχρηστος. Ή ακριβέστερα, δεν αξίζει τίποτα, όταν στο εδώλιο κάθεται ένα μέλος των δυνάμεων του νόμου και της τάξης, ακόμη και αν πρόκειται για ένα σενάριο που επαναλαμβάνεται.

Πρόκειται για όχι λιγότερη από τη 13η ανθρωποκτονία που διαπράττεται από αστυνομικούς από την αρχή του έτους μετά από άρνηση συμμόρφωσης του θύματος. Μόνο σε 5 από τους 13 υπεύθυνους αστυνομικούς έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, ενώ οι υπόλοιποι έχουν αφεθεί μέχρι στιγμής ελεύθεροι, χωρίς να τους ασκηθεί δίωξη. Πρόκειται για έναν σημαντικό αριθμό, ο οποίος δεν είναι άσχετος με τον νόμο του 2017 που τροποποιεί το δικαίωμα των αστυνομικών να χρησιμοποιούν τα όπλα τους.

Ωστόσο, δε θα πρέπει να μας εκπλήσσει η αύξηση της βίας, ιδίως της ρατσιστικής βίας, όταν όροι όπως “απο-πολιτισμός ή αλλοίωση του πολιτισμού” και “μεγάλη αντικατάσταση” χρησιμοποιούνται στην κορυφή του κράτους, όταν ψηφίζονται ή τίθενται σε ψηφοφορία νόμοι που εισάγουν διακρίσεις. Ποιο είναι το νόημα μιας πολιτικής που οικειοποιείται την ατζέντα των λευκών ρατσιστών;

Αυτός ο κρατικός ρατσισμός κορυφώνεται στους θεσμούς, στην προκειμένη περίπτωση στην αστυνομία. Η βία που ασκεί η αστυνομία γίνεται επιτρεπτή και ανεκτή από την εξουσία, η οποία σπεύδει να δείξει με το δάχτυλο την άκρα αριστερά και την άκρα δεξιά, όπως έγινε μετά την επίθεση στον δήμαρχο του Saint-Brévin, μετά το άνοιγμα ενός κέντρου για αιτούντες άσυλο στην πόλη του.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Αν ο αστυνομικός πήρε το θάρρος να τραβήξει τη σκανδάλη εξ επαφής, ήταν επειδή δεν πίστευε ότι θα υπήρχαν συνέπειες. Ήταν επειδή, κατά την άποψή του, η ζωή του Naël ήταν άνευ σημασίας στα δικά του μάτια και στα μάτια της κοινωνίας.

Μπορούμε ακόμα να ρίχνουμε την ευθύνη για τις αστυνομικές δολοφονίες αποκλειστικά στα άτομα; Ήταν μόνο ένας κακός αστυνομικός; Όχι. Η ρητορική χρήση της αναφοράς αυστηρά στο πρόβλημα ενός ατόμου που διέπραξε μόνο μια “γκάφα” είναι αφόρητη. Πρόκειται απλώς για μια μορφή ρατσισμού στην οποία το κράτος κάνει ότι δεν βλέπει, αλλά στην πραγματικότητα επιτρέπει τις κρατικές δολοφονίες.

Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για ριζική κριτική της εθνικής αστυνομίας, αυτού του ρατσιστικού και αποικιοκρατικού θεσμού, που έχει καταστεί “γάγγραινα”από την ακροδεξιά και τρομοκρατεί ένα ολόκληρο τμήμα του πληθυσμού με πλήρη ατιμωρησία.

Τα θύματα του ρατσισμού από την αστυνομία καταγγέλλουν αυτόν τον θεσμό εδώ και χρόνια. Η άρνηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους δεν εξαρτάται από τον ακτιβισμό τους ή την αντίθεσή τους σε μια μεταρρύθμιση, όπως αυτή του συνταξιοδοτικού συστήματος. Το απλό γεγονός της ύπαρξής τους τους φέρνει αντιμέτωπους με αυτόν τον ρατσιστικό, κατασταλτικό και δολοφονικό, όπως αποδεικνύεται, θεσμό. Οι εξόριστοι υποφέρουν ιδιαίτερα από αυτήν τη βία, είτε στο νεκροταφείο που έχει μετατραπεί η Μεσόγειος, είτε στο Καλαί, είτε στη Μαγιότ, είτε στα κέντρα διοικητικής κράτησης, όπου ο Μοχάμεντ, ένας 59χρονος άνδρας, δολοφονήθηκε πριν από ένα μήνα μετά από ξυλοδαρμό από αστυνομικούς.

Τα εγκλήματα αυτά είναι μέρος ενός μεγάλου καταλόγου που ξεκινάει πριν από 40 χρόνια, αν όχι περισσότερο (θυμόμαστε τα μαζικά εγκλήματα της 17ης Οκτωβρίου 1961). Πολλά ονόματα έρχονται στο μυαλό: Malik Oussekine, Abdel Benahya, Zied και Bouna, Moshin και Lakhamy, Akim Ajimi, Ali Ziri, Mamadou Marega, Wissam El Yamni, Amine Bentounsi, Angelo Garan, Gaye Camara, Liu Shaoyao, Babacar Gaye, Steve Maya Caniço, Claude Jean-Pierre, και πολλοί άλλοι… Από τις μαζικές διαμαρτυρίες με αίτημα την αλήθεια και τη δικαιοσύνη για τον Adama Traoré, εναντίον του οποίου η οικογένειά του έχει υποστεί απίστευτη καταστολή εδώ και 5 χρόνια, και 3 χρόνια μετά τις παγκόσμιες διαμαρτυρίες για τον George Floyd, οι μόνες “απαντήσεις” από το κράτος ήταν αρνήσεις.

Στο σημερινό πλαίσιο της εκτεταμένης καταστολής, πιστεύουμε ότι οι εξεγέρσεις που ξεκίνησαν στη Ναντέρ αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του κοινωνικού κινήματος. Πρόκειται για τη διεκδίκηση της δικαιοσύνης και της αλήθειας για τον Naël και τα υπόλοιπα θύματα των αστυνομικών εγκλημάτων. Εμείς στηρίζουμε αυτά τα αιτήματα και συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις οργής.

Οι σκέψεις μας είναι με τους συγγενείς των θυμάτων αυτών των αστυνομικών δολοφονιών.

Προς το παρόν, απαιτούμε δικαιοσύνη και αλήθεια για τον Naël, την κατάργηση των νόμων για την παγκόσμια ασφάλεια, τον αυτονομισμό και τον αφοπλισμό της αστυνομίας.

Ενότητα του λαού απέναντι στο ρατσισμό και την αστυνομική βία!

Μεταφέρουμε εδώ το κάλεσμα της οικογένειας του Naël για μια σιωπηλή πορεία αύριο (29 Ιουνίου) στις 14:00 στη Ναντέρ.

Union Communiste Libertaire (Ελευθεριακή Κομμουνιστική Ένωση)

28/6/2023

*Σύνδεσμος της ελληνικής μετάφρασης: https://www.alerta.gr/archives/30916?fbclid=IwAR19tqO2OoPSfyNsGM_fF_bjYnznQrsvdEv_Pis5B49THI63mnyQJXi7aL8

Βουλγαρία: Ο ελευθεριακός Τύπος στο απόσπασμα

Ο συντάκτης μας Yavor Tarinski συνεχίζει το αφιέρωμά του για το μαύρο ημερολόγιο του ελευθεριακού κινήματος της Βουλγαρίας, επί της εποχής του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ένα από τα μεγαλύτερα ελευθεριακά κινήματα στην Ευρώπη, το βουλγαρικό αναρχικό κίνημα, πνίγηκε στο αίμα του από την «εξουσία του λαού». Κάθε μήνα δημοσιεύουμε κάποια καθοριστική ημερομηνία της εποχής αυτής. Σήμερα, το 5ο άρθρο της σειράς:

Ιούνιος 1947: το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας κλείνει και την τελευταία νόμιμη ελευθεριακή εφημερίδα «Στόζερ». Εκδίδεται στη Σόφια την περίοδο Νοέμβρης 1946 – Ιούνιος 1947 (σύνολο 32 τεύχη). Η εφημερίδα δεν αυτοπροσδιορίζεται δημοσίως ως αναρχική, αλλά τα βασικά της στελέχη είναι αναρχικοί. Απαγορεύεται από τις κομμουνιστικές αρχές λόγω των δημοσιευμάτων της με ελευθεριακό περιεχόμενο, ενώ όλα τα τεύχη της κατάσχονται.

Το κλείσιμο της «Στόζερ», παρότι ακολουθήθηκε από την έκδοση κάποιων παράνομων αναρχικών φυλλαδίων για ένα μικρό χρονικό διάστημα, σηματοδοτεί το τέλος της διανομής και διάδοσης του μαζικού ελευθεριακού Τύπου. Δεν θα υπάρξουν νέες μαζικές δημοσιεύσεις σε βουλγαρικό έδαφος ως και την πτώση του Κομμουνιστικού Καθεστώτος.

Οι πρώτες βουλγαρικές εφημερίδες με ελευθεριακή κλίση θεωρούνται οι «Φωνή των Βούλγαρων Μεταναστών», «Ανεξαρτησία» και «Σημαία» -όλες τους εκδίδονταν τη δεκαετία του 1870 από τον ελευθεριακό σοσιαλιστή Χρίστο Μπότεφ [1] όσο ζούσε στη Ρουμανία, όπου και προετοίμαζε αντάρτικες ομάδες που θα απελευθέρωναν τον βαλκανικό λαό από τον ζυγό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Μετά από την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία (1878), ξεκινά μια γοργή ανάπτυξη του αναρχικού Τύπου στο εσωτερικό της χώρας. Η πρώτη ανοιχτά αναρχική εφημερίδα ονομάζεται «Αγώνας» και κυκλοφορεί το 1894. Εκδίδεται στο Πλόβντιφ (Φιλιππούπολη) από τον αναρχικό Ντιμίτερ Μποϊκίνοφ (Dimitar Boykinov). Ελευθεριακές εφημερίδες και περιοδικά εκδίδονται σε όλη τη χώρα και όχι μόνο -ομάδες αναρχικών που έχουν μεταναστεύσει εκδίδουν τον δικό τους Τύπο στην Ελβετία («Εκδίκηση» το 1898), στις ΗΠΑ («Υπερασπιστής του Εργάτη» το 1926), στην Αργεντινή («Αντιεξουσία» το 1927) και αλλού.

Με την πάροδο του χρόνου ο αναρχικός Τύπος στη χώρα και στη διασπορά αυξάνεται σε μέγεθος και απεύθυνση. Τον πρώτο χρόνο του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Βουλγαρία, το 1944, η αναρχοκομμουνιστική μηνιαία εφημερίδα «Η Σκέψη του Εργάτη» φτάνει σε κυκλοφορία τις 30 χιλιάδες αντίτυπα με αρθρογραφία και αναλύσεις που επικρίνουν ανοιχτά το καθεστώς, το Κόμμα και τη Σοβιετική Ένωση. Οι μυστικές υπηρεσίες κατάσχουν συστηματικά τα νέα τεύχη και κυνηγούν τους συντάκτες. Η εντεινόμενη καταστολή των Αρχών οδηγεί στο κλείσιμο της εφημερίδας τον Δεκέμβριο του 1945.

Έπειτα από την απαγόρευση του αναρχικού Τύπου, οι ελευθεριακές εκδόσεις στη Βουλγαρία γίνονται υπόθεση της βουλγαρικής διασποράς. Στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, από το 1952 ως το 1991, η εφημερίδα «Ο Δρόμος μας» εκδίδεται από τον φημισμένο αναρχικό και συγγραφέα Γκέοργκι Χατζίεφ (Georgi Hadjiev). Το 1975-’76 στη Γερμανία κυκλοφορεί το περιοδικό «Κουλτούρα», το οποίο υπερασπιζόταν ανοιχτά τους διωκόμενους αναρχικούς της Βουλγαρίας. Τη δεκαετία του ’80 στο Λονδίνο, εκδίδεται η αναρχική εφημερίδα «Η Θέληση του Λαού». Το μεγαλύτερο, όμως, μέρος κυκλοφορίας και διακίνησης αναρχικών εντύπων ήταν αναμφισβήτητα το Παρίσι, όπου Βούλγαροι εξόριστοι γίνονταν δεκτοί από την τοπική ελευθεριακή κοινότητα και τους προσφέρονταν βοήθεια για να σταθούν στα πόδια τους. Μεταξύ των πολλών εντύπων υπήρξαν τα «Εσωτερικό Ενημερωτικό Δελτίο», «Προς Υπεράσπιση της Αλήθειας», «Ανατολή», «Λίστα εσωτερικής ενημέρωσης για τους εξόριστους αναρχικούς που γράφουν στα βουλγαρικά», «Αναρχοκομμουνιστική Επανάσταση», «Ο Αναρχικός» και πολλά ακόμη δυνητικά για τα οποία δεν σώζεται κάτι.

Μετά την πτώση του καθεστώτος, η «Ομοσπονδία Αναρχικών Βουλγαρίας» ξαναζωντανεύει από αναρχικούς που επέστρεψαν στη χώρα έπειτα από την εξορία. Τότε ξεκινά η κυκλοφορία της εφημερίδας «Ελεύθερη Σκέψη» η οποία συνεχίζεται ως σήμερα και κάποιες μεταφράσεις αναρχικών κλασικών έργων, αλλά η εκδοτική δραστηριότητα δεν θα φτάσει ποτέ τη μαζικότητα της παλιάς εποχής.

Την τελευταία δεκαετία μία νέα συλλογική πρωτοβουλία προέκυψε με τον εκδοτικό οίκο Anarres. Ο Anarres έχει έναν ελευθεριακό χαρακτήρα και σκοπός του είναι να εισάγει, μέσω των βιβλίων, τις σύγχρονες τάσεις που προκύπτουν στη ριζοσπαστική και δημοκρατική σκέψη ανά τον κόσμο.

Βήματα γίνονται αλλά ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς.

Κάποιες εκ των ιστορικών ελευθεριακών εφημερίδων της Βουλγαρίας

Η εφημερίδα «Αντιεξουσία», κυκλοφόρησε ως το 1911 στις πόλεις της Σόφιας και του Ράζγκραντ.

«Η Σκέψη του Εργάτη» κυκλοφορεί αρχικά το 1914-’15 ως συνδικαλιστικό έντυπο. Με το ξεκίνημα του Α’ Π.Π. απαγορεύεται. Ξανακυκλοφορεί το 1919 ως το 1920, αλλά με πιο ριζοσπαστικό και ελευθεριακό χαρακτήρα. Επαναλειτουργεί για ακόμη μία φορά την περίοδο 1944-1945, αυτή τη φορά ως όργανο της Ομοσπονδίας Αναρχοκομμουνιστών Βουλγαρίας.

«Ελεύθερη Πράξη» (1924-1925) στη Σόφια. Η εφημερίδα προωθεί την ιδέα ενός ενωμένου μετώπου μεταξύ αναρχικών, κομμούνιστών και αγροτών.

«Ελεύθερος Εργάτης» (Απρίλιος 1927-Ιούνιος 1928) στη Σόφια. Σταμάτησε τη λειτουργία της έπειτα από τη σύλληψη του βασικού της συντάκτη Γκεόργκι Κοβάτσεφ.

«Ο Εργάτης». Αναρχοσυνδικαλιστικό δελτίο μεταξύ 1929-1934. Το 1932, το τεύχος 20 εκδόθηκε αποκλειστικά στη γλώσσα Εσπεράντο.

Η «Εργατική Αλληλεγγύη» ήταν η εφημερίδα της Ομοσπονδίας Αυτόνομων Εργατικών Συνδικάτων με αρχική κυκλοφορία το 1933.

(Στα αριστερά) «Ο Δρόμος μας» κυκλοφορεί μεταξύ 1952-1991 σε Παρίσι και Σίδνεϊ. (Στα δεξιά) Το «Ενημερωτικό Δελτίο» κυκλοφορούσε παρανόμως το 1946-1948 από την Ομοσπονδία Αναρχοκομμουνιστών Βουλγαρίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

[1] Χρίστο Μπότεφ (Христо Ботев, 1848-1876): Βούλγαρος ποιητής και επαναστάτης στον αγώνα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με ευρείες δημοκρατικές-αντιεξουσιαστικές αντιλήψεις. Σε αυτό φαίνεται να έπαιξαν ρόλο και οι επαφές του με Ρώσους αναρχικούς. Σήμερα γιορτάζεται ως εθνικός ήρωας.

https://www.anarchy.bg/articles/istoriya-na-anarhisticheskiyat-pechat-v-balgariya/

*Αναδημοσίευση από εδώ, όπου μπορείτε να δείτε και φωτογραφίες των εφημερίδων που παραθέτει ο συντάκτης τυ κειμένου: https://www.aftoleksi.gr/2020/06/14/o-anarchikos-typos-apospasma/?fbclid=IwAR2vvnEULIk_P5XYOEz8X-LVo-MVETNJRFq0WSASzYuR_fPz29LdGSwBt58