Διεθνές κάλεσμα αναρχικής αλληλεγγύης

Υποστηρίξτε τους Σουδανούς αναρχικούς στην εξορία

Η εξορία δεν είναι ποτέ μια εύκολη απόφαση. Δεν είναι ποτέ μια επιλογή. Χωρίς πόρους, μπορεί να γίνει μια πραγματική δοκιμασία. Η αλληλεγγύη είναι το κλειδί για να ξεπεράσει κανείς αυτές τις δύσκολες στιγμές.

Ήρθαμε σε επαφή με μια ομάδα Σουδανών αναρχικών τον Φεβρουάριο του 2022, εν μέσω των επαναστατικών ταραχών που συγκλόνισαν τη χώρα από το 2018. Παρά τα γλωσσικά εμπόδια, μάθαμε από αυτούς πώς να κατανοήσουμε καλύτερα αυτή την επανάσταση και τις επιτροπές αντίστασης που βρίσκονται στην καρδιά της. Αυτή η ομάδα, που αποτελείται κυρίως από νεαρούς φοιτητές, βρήκε μάλιστα μιμητές σε μια αναρχική ομάδα στα βόρεια της χώρας.

Όπως πολλές χώρες κατά τη διάρκεια της "Αραβικής Άνοιξης" του 2011, το Σουδάν βυθίστηκε σε εμφύλιο πόλεμο τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Ο στρατηγός Χεμέτι, διοικητής της πολιτοφυλακής "Δυνάμεις ταχείας υποστήριξης", εξαπέλυσε εξέγερση εναντίον του εθνικού στρατού του Σουδάν. Οι προοδευτικές και επαναστατικές δυνάμεις της χώρας αρνήθηκαν ομόφωνα να υποστηρίξουν τη μία πλευρά εναντίον της άλλης, και έτσι βρέθηκαν στη μέγγενη μεταξύ αυτών των δύο στρατιωτικοποιημένων αντιδραστικών φατριών. Σχεδόν 5.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε αυτή την άσκοπη σύγκρουση. Δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, 500.000 από τους οποίους έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Οι λεηλασίες και οι βιασμοί αυξάνονται και αποτελούν μέρος του οπλοστασίου των πολεμικών όπλων που χρησιμοποιούνται κατά των αμάχων.

Οι αναρχικοί σύντροφοί μας βρίσκονται ακόμα στο Σουδάν και ήλπιζαν να μπορέσουν να συνεχίσουν τις αγωνιστικές τους δραστηριότητες εκεί κρυφά. Παρέχαμε οικονομική βοήθεια πριν από τον πόλεμο και ακόμη και στην αρχή του. Αλλά η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη και δεν επιτρέπει πλέον καμία κοινωνική ή πολιτική δραστηριότητα. Κάποια μέλη της ομάδας αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη χώρα το συντομότερο δυνατό μετά τη λεηλασία του σπιτιού τους από τις ΔΤY. Άλλα αποφάσισαν να παραμείνουν προς το παρόν και προσπαθούμε να τα βοηθήσουμε και αυτά.

Σε συνεργασία με συντρόφους που βρίσκονται σε αυτό το μέρος του κόσμου, εργαζόμαστε για να παρέχουμε σε όλους τις καλύτερες δυνατές συνθήκες επιβίωσης σε αυτό το πλαίσιο. Για όσους σκοπεύουν να μείνουν, πρέπει να τους βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους και να βάλουμε χρήματα στην άκρη αν τα χρειαστούν για μια επείγουσα αναχώρηση. Για όσους πηγαίνουν τώρα στην εξορία, πρέπει να τους εξοστρακίσουμε από τη χώρα, αποφεύγοντας όσο το δυνατόν περισσότερο τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό το είδος του ταξιδιού χωρίς επιστροφή, και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να συνεχίσουν τον ακτιβισμό τους με τους εξόριστους Σουδανούς και τις εκμεταλλευόμενες τάξεις στη χώρα υποδοχής τους. Ωστόσο, η περιοχή είναι εξαιρετικά ασταθής (εμφύλιοι πόλεμοι, πραξικοπήματα και άλλα αυταρχικά καθεστώτα) και δεν είναι προς το παρόν δυνατή η έξοδος από τη χώρα.

Για να το κάνουμε αυτό, χρειαζόμαστε χρήματα, και τα κονδύλια αλληλεγγύης των οργανώσεών μας από μόνα τους δεν αρκούν. Παρακάτω παρουσιάζονται τα εκτιμώμενα έξοδα (σε δολάρια ΗΠΑ):

- Βίζες: 400 δολάρια
- Ταξίδια: 800 δολάρια (το ποσό αυτό είναι αβέβαιο, καθώς το κόστος είναι εξαιρετικά ασταθές)
- Πρώτο ενοίκιο στη χώρα υποδοχής: 200 δολάρια
- Τρόφιμα για ένα μήνα στη χώρα υποδοχής: 300 δολάρια
- Δαπάνες (διαμονή, διατροφή, Διαδίκτυο) για το χρόνο αναμονής στο Σουδάν: 1000 δολάρια
- Ελάχιστο: 2700 δολάρια

Αυτός ο προσωρινός προϋπολογισμός παραμένει ασταθής σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο οικονομικό πλαίσιο και πλαίσιο ασφαλείας. Καλύπτει μόνο τα έξοδα για τουλάχιστον ένα μήνα. Αλλά η κατάσταση είναι τέτοια που οι σύντροφοί μας δεν θα μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε ένα μόνο μήνα. Είναι πιθανό να χρειαστούμε πολύ περισσότερα χρήματα στο τέλος. Οποιοδήποτε ποσό δωρίζεται, ακόμη και πέραν αυτού του ελάχιστου ποσού, θα χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών των συντρόφων μέχρι να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τον εαυτό τους.

Οι δωρεές συγκεντρώνονται από τους συντρόφους μας στην Ελβετία, οι οποίοι έχουν ήδη μια διεθνή δομή αλληλεγγύης.

Μην ξεχάσετε να αναφέρετε "Solidarity Sudan" όταν κάνετε τη δωρεά σας.
Στείλτε τις δωρεές σας στην ακόλουθη διεύθυνση:

Association pour la Promotion de la Solidarité Internationale (APSI)
Place Chauderon 5
1003 Lausanne
Suisse - Ελβετία

IBAN: CH84 0900 0000 1469 7613 8
SWIFT/BIC: POFICHBEXXX
Όνομα της τράπεζας: PostFinance SA- Mingerstrasse 20- 3030 Bern - Switzerland

Επίσης με Paypal

Υπογράφεται από:
☆Coordenação Anarquista Brasileira (CAB) - Βραζιλία
☆Organisation Socialiste Libertaire (OSL) - Ελβετία
☆Federación Anarquista Uruguaya (FAU) - Ουρουγουάη
☆Embat, Organització Llibertària de Catalunya - Καταλονία, ισπανικό κράτος
☆Federación Anarquista Santiago (FAS) - Χιλή
☆ Karala - Τουρκία
☆Black Rose Anarchist Federation / Federación Anarquista Rosa Negra (BRRN) - ΗΠA
☆Libertäre Aktion (LA) - Ελβετία
☆Union Communiste Libertaire (UCL) - Γαλλία
☆Grupo Libertario Vía Libre - Κολομβία
☆Die Plattform - Γερμανία
☆Roja y Negra Organización Politíca Anarquista - Αργεντινή
☆ Anarchist Communist Group (ACG) - Μεγάλη Βρετανία
☆Tekoşîna Anarşîst (TA) - Ροζάβα
☆Anarchist Yondae - Νότια Κορέα
☆Alternativa Libertaria/FdCA (AL/FdCA) - Ιταλία
☆Aotearoa Workers Solidarity Movement (AWSM) - Αωτερώα/Νέα Ζηλανδία

Τη νύχτα της 27ης προς την 28η Ιουνίου ξέσπασαν επεισόδια στην πόλη της Ναντέρ, με σκοπό καταγγείλουν μια ακόμη δολοφονία από αστυνομικό.

Το όνομά του ήταν Naël και ήταν 17 ετών. Ο Naël δολοφονήθηκε στις 27 Ιουνίου 2023 μέσα στο αυτοκίνητό του, όταν αστυνομικός τον πυροβόλησε από κοντινή απόσταση, επειδή εκείνος αρνήθηκε να συμμορφωθεί. Βρισκόταν σε λωρίδα λεωφορείου και προσπάθησε να διαφύγει, αφού η ζωή του απειλούταν από τον αστυνομικό, ο οποίος τον σημάδευε ήδη με το όπλο του.

Η αστυνομία υιοθέτησε αμέσως την εκδοχή ότι το αυτοκίνητο εμβόλισε την αστυνομία, ενώ τα μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να αναφερθούν στο ποινικό μητρώο του θύματος. Ωστόσο, το βίντεο της σκηνής δείχνει ότι οι αστυνομικοί βρίσκονται στην πλευρά του αυτοκινήτου, το οποίο αρχικά ήταν ακίνητο. Επομένως, η ζωή τους δεν απειλήθηκε σε καμία στιγμή.

Η λογική είναι συχνά η ίδια, καθώς επαναλαμβάνονται αυτές οι υποθέσεις. Σκοπός είναι να δείξουν ότι το θύμα ήταν κακός άνθρωπος, “παραβάτης” ή όχι πολύ “κοινωνικά ενταγμένος”. Από τη μία πλευρά, τα ΜΜΕ μεταδίδουν αυτές τις πληροφορίες χωρίς να τις ελέγχουν και συχνά πρόκειται για ψέματα ή υπερβολές. Δεύτερον, και πιο σημαντικό, ακόμη και αν τα γεγονότα ήταν αληθινά, αυτό δε δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τη δολοφονία, ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ελαφρυντικό για την πρόθεση πρόκλησης θανάτου. Ο μοναδικός σκοπός αυτής της αφήγησης είναι να καθιερώσει και να εξομαλύνει κοινωνικά την ατιμωρησία της αστυνομίας σε περιπτώσεις ρατσιστικών εγκλημάτων.

Ξανά και ξανά, χωρίς την παρουσία ενός βίντεο, ο λόγος των θυμάτων είναι άχρηστος. Ή ακριβέστερα, δεν αξίζει τίποτα, όταν στο εδώλιο κάθεται ένα μέλος των δυνάμεων του νόμου και της τάξης, ακόμη και αν πρόκειται για ένα σενάριο που επαναλαμβάνεται.

Πρόκειται για όχι λιγότερη από τη 13η ανθρωποκτονία που διαπράττεται από αστυνομικούς από την αρχή του έτους μετά από άρνηση συμμόρφωσης του θύματος. Μόνο σε 5 από τους 13 υπεύθυνους αστυνομικούς έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, ενώ οι υπόλοιποι έχουν αφεθεί μέχρι στιγμής ελεύθεροι, χωρίς να τους ασκηθεί δίωξη. Πρόκειται για έναν σημαντικό αριθμό, ο οποίος δεν είναι άσχετος με τον νόμο του 2017 που τροποποιεί το δικαίωμα των αστυνομικών να χρησιμοποιούν τα όπλα τους.

Ωστόσο, δε θα πρέπει να μας εκπλήσσει η αύξηση της βίας, ιδίως της ρατσιστικής βίας, όταν όροι όπως “απο-πολιτισμός ή αλλοίωση του πολιτισμού” και “μεγάλη αντικατάσταση” χρησιμοποιούνται στην κορυφή του κράτους, όταν ψηφίζονται ή τίθενται σε ψηφοφορία νόμοι που εισάγουν διακρίσεις. Ποιο είναι το νόημα μιας πολιτικής που οικειοποιείται την ατζέντα των λευκών ρατσιστών;

Αυτός ο κρατικός ρατσισμός κορυφώνεται στους θεσμούς, στην προκειμένη περίπτωση στην αστυνομία. Η βία που ασκεί η αστυνομία γίνεται επιτρεπτή και ανεκτή από την εξουσία, η οποία σπεύδει να δείξει με το δάχτυλο την άκρα αριστερά και την άκρα δεξιά, όπως έγινε μετά την επίθεση στον δήμαρχο του Saint-Brévin, μετά το άνοιγμα ενός κέντρου για αιτούντες άσυλο στην πόλη του.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Αν ο αστυνομικός πήρε το θάρρος να τραβήξει τη σκανδάλη εξ επαφής, ήταν επειδή δεν πίστευε ότι θα υπήρχαν συνέπειες. Ήταν επειδή, κατά την άποψή του, η ζωή του Naël ήταν άνευ σημασίας στα δικά του μάτια και στα μάτια της κοινωνίας.

Μπορούμε ακόμα να ρίχνουμε την ευθύνη για τις αστυνομικές δολοφονίες αποκλειστικά στα άτομα; Ήταν μόνο ένας κακός αστυνομικός; Όχι. Η ρητορική χρήση της αναφοράς αυστηρά στο πρόβλημα ενός ατόμου που διέπραξε μόνο μια “γκάφα” είναι αφόρητη. Πρόκειται απλώς για μια μορφή ρατσισμού στην οποία το κράτος κάνει ότι δεν βλέπει, αλλά στην πραγματικότητα επιτρέπει τις κρατικές δολοφονίες.

Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για ριζική κριτική της εθνικής αστυνομίας, αυτού του ρατσιστικού και αποικιοκρατικού θεσμού, που έχει καταστεί “γάγγραινα”από την ακροδεξιά και τρομοκρατεί ένα ολόκληρο τμήμα του πληθυσμού με πλήρη ατιμωρησία.

Τα θύματα του ρατσισμού από την αστυνομία καταγγέλλουν αυτόν τον θεσμό εδώ και χρόνια. Η άρνηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους δεν εξαρτάται από τον ακτιβισμό τους ή την αντίθεσή τους σε μια μεταρρύθμιση, όπως αυτή του συνταξιοδοτικού συστήματος. Το απλό γεγονός της ύπαρξής τους τους φέρνει αντιμέτωπους με αυτόν τον ρατσιστικό, κατασταλτικό και δολοφονικό, όπως αποδεικνύεται, θεσμό. Οι εξόριστοι υποφέρουν ιδιαίτερα από αυτήν τη βία, είτε στο νεκροταφείο που έχει μετατραπεί η Μεσόγειος, είτε στο Καλαί, είτε στη Μαγιότ, είτε στα κέντρα διοικητικής κράτησης, όπου ο Μοχάμεντ, ένας 59χρονος άνδρας, δολοφονήθηκε πριν από ένα μήνα μετά από ξυλοδαρμό από αστυνομικούς.

Τα εγκλήματα αυτά είναι μέρος ενός μεγάλου καταλόγου που ξεκινάει πριν από 40 χρόνια, αν όχι περισσότερο (θυμόμαστε τα μαζικά εγκλήματα της 17ης Οκτωβρίου 1961). Πολλά ονόματα έρχονται στο μυαλό: Malik Oussekine, Abdel Benahya, Zied και Bouna, Moshin και Lakhamy, Akim Ajimi, Ali Ziri, Mamadou Marega, Wissam El Yamni, Amine Bentounsi, Angelo Garan, Gaye Camara, Liu Shaoyao, Babacar Gaye, Steve Maya Caniço, Claude Jean-Pierre, και πολλοί άλλοι… Από τις μαζικές διαμαρτυρίες με αίτημα την αλήθεια και τη δικαιοσύνη για τον Adama Traoré, εναντίον του οποίου η οικογένειά του έχει υποστεί απίστευτη καταστολή εδώ και 5 χρόνια, και 3 χρόνια μετά τις παγκόσμιες διαμαρτυρίες για τον George Floyd, οι μόνες “απαντήσεις” από το κράτος ήταν αρνήσεις.

Στο σημερινό πλαίσιο της εκτεταμένης καταστολής, πιστεύουμε ότι οι εξεγέρσεις που ξεκίνησαν στη Ναντέρ αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του κοινωνικού κινήματος. Πρόκειται για τη διεκδίκηση της δικαιοσύνης και της αλήθειας για τον Naël και τα υπόλοιπα θύματα των αστυνομικών εγκλημάτων. Εμείς στηρίζουμε αυτά τα αιτήματα και συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις οργής.

Οι σκέψεις μας είναι με τους συγγενείς των θυμάτων αυτών των αστυνομικών δολοφονιών.

Προς το παρόν, απαιτούμε δικαιοσύνη και αλήθεια για τον Naël, την κατάργηση των νόμων για την παγκόσμια ασφάλεια, τον αυτονομισμό και τον αφοπλισμό της αστυνομίας.

Ενότητα του λαού απέναντι στο ρατσισμό και την αστυνομική βία!

Μεταφέρουμε εδώ το κάλεσμα της οικογένειας του Naël για μια σιωπηλή πορεία αύριο (29 Ιουνίου) στις 14:00 στη Ναντέρ.

Union Communiste Libertaire (Ελευθεριακή Κομμουνιστική Ένωση)

28/6/2023

*Σύνδεσμος της ελληνικής μετάφρασης: https://www.alerta.gr/archives/30916?fbclid=IwAR19tqO2OoPSfyNsGM_fF_bjYnznQrsvdEv_Pis5B49THI63mnyQJXi7aL8